توسعه یک برنامه آموزشی نوآورانه و مؤثر برای نگهداری و تعمیرات


چالش موجود - طوفان کامل

صنعت نگهداری و تعمیرات در سراسر جهان با چالشی بزرگ و پیچیده مواجه شده است که می‌توان آن را به یک "طوفان کامل" تشبیه کرد. از یک سو، نیروی کار با تجربه و مسن‌تر (Aging Workforce) که سال‌ها دانش فنی و مهارت‌های عملی را در این حوزه انباشته کرده است، به‌سرعت در حال نزدیک شدن به دوران بازنشستگی است. این اتفاق در شرایطی رخ می‌دهد که اقتصاد جهانی با رکود مواجه است و بسیاری از شرکت‌ها به دلیل محدودیت‌های بودجه‌ای، برنامه‌های آموزشی مرتبط با نگهداری و تعمیرات (Maintenance Training Programs) را متوقف کرده یا به تعویق انداخته‌اند.

هم‌زمان با این تغییرات، نسل جدیدی از نیروی کار وارد بازار شده است؛ افرادی که به دلیل نبود برنامه‌های آموزشی مناسب، عمدتاً فاقد مهارت‌های لازم برای نگهداری از پیچیده‌ترین و گران‌قیمت‌ترین تجهیزات صنعتی هستند. این افراد با چالش مضاعفی نیز روبه‌رو هستند: دسترسی محدودتر به تجهیزات عملیاتی نسبت به هر زمان دیگری در تاریخ صنعتی. در نتیجه، فرصت‌های یادگیری عملی که برای انتقال تجربه و مهارت‌های حیاتی ضروری است، به‌طور چشمگیری کاهش یافته است.

در چنین شرایطی، خروج نسل بیبی بومر (Baby Boomer) از بازار کار، که بخش بزرگی از دانش و تجربه عملی در نگهداری و تعمیرات را به دوش می‌کشیدند، می‌تواند شکاف بزرگی در قابلیت اطمینان (Reliability) و بهره‌وری (Productivity) تجهیزات و فرآیندهای حیاتی ایجاد کند. ازاین‌رو، برای بقای رقابتی در بازار جهانی، ضروری است که سازمان‌های صنعتی و تولیدی از منابع انسانی ماهر و آموزش‌دیده برای حفظ و نگهداری مؤثر دارایی‌های خود بهره‌مند شوند.


پیامدهای عدم آموزش مؤثر

عدم انتقال مهارت‌های کلیدی به نیروی کار جوان و آموزش‌ندیده، تبعات گسترده‌ای را به دنبال خواهد داشت. اگر این نسل جدید نتواند مهارت‌های لازم برای عیب‌یابی سریع، تعمیر دقیق و نگهداری مؤثر تجهیزات و فرآیندها را کسب کند، سازمان‌ها با چالش‌های زیر روبه‌رو خواهند شد:

  1. کاهش تولید (Production Loss):
     عدم توانایی در شناسایی و رفع سریع مشکلات، منجر به افزایش زمان‌های توقف (Downtime) و کاهش بهره‌وری خواهد شد.

  2. هدررفت منابع (Waste):
     نقص در عملکرد تجهیزات و عدم تعمیرات به‌موقع، باعث مصرف بی‌رویه مواد و افزایش ضایعات می‌شود.

  3. افزایش هزینه‌های مواد (Material Costs):
     خرابی‌های مکرر تجهیزات، نیاز به تعویض قطعات و خرید مواد اولیه جدید را افزایش می‌دهد که مستقیماً بر هزینه‌های عملیاتی تأثیرگذار است.

  4. کاهش رضایت مشتری (Customer Satisfaction):
     تأخیر در تولید و کاهش کیفیت محصولات، نارضایتی مشتریان و از دست دادن قراردادهای مهم را به دنبال خواهد داشت.

  5. خدشه به اعتبار در بازار (Market Reputation):
     عملکرد ضعیف در نگهداری و تعمیرات، اعتبار سازمان در بازار را تضعیف کرده و رقبا را در موقعیت بهتری قرار می‌دهد.

  6. افت سودآوری (Profitability Decline):
     مجموع این عوامل باعث کاهش سودآوری و از دست رفتن مزیت رقابتی خواهد شد.

خلأ آموزشی در نگهداری و تعمیرات

در طی یک دهه گذشته، یک شکاف عمیق در زمینه آموزش‌های تخصصی نگهداری و تعمیرات (Maintenance Training) در ایالات متحده شکل گرفته است. بسیاری از سازمان‌ها، واحدهای آموزشی اختصاصی مربوط به نگهداری و تعمیرات را حذف کرده‌اند. این مسئولیت‌های مهم و درعین‌حال نادیده گرفته‌شده، به‌طور عمده به مدیران بخش نگهداری و تعمیرات (Maintenance Managers) و در برخی موارد به کارکنان منابع انسانی (HR Personnel) واگذار شده است.

در هر دو حالت، این تغییر ساختار منجر به عدم اجرای منظم و مؤثر برنامه‌های آموزشی شده است. پرسنل نگهداری و تعمیرات به‌طور پیوسته با سیستم‌های پیچیده‌تر و تجهیزات پیشرفته‌تر مواجه می‌شوند، اما به دلیل کمبود آموزش‌های ساختاریافته و تخصصی، قادر به مدیریت صحیح و بهینه این تجهیزات نیستند. این وضعیت، آسیب‌های جبران‌ناپذیری به بهره‌وری و قابلیت اطمینان تجهیزات وارد می‌کند.



























 نیاز به تحول در آموزش‌های مهارتی و نگهداری تجهیزات

در بسیاری از سایت‌های صنعتی، شناسایی دقیق مهارت‌های مورد نیاز برای نگهداری صحیح از دارایی‌ها و سیستم‌های حیاتی (Critical Assets and Systems) به‌درستی انجام نمی‌شود. این کمبود، مانع از آموزش مؤثر نگهدارندگان (Maintainers) در تشخیص و رفع مشکلات تکراری می‌شود و به کاهش کارایی و افزایش هزینه‌ها منجر می‌گردد.


اهمیت آموزش مهارتی (Craft Training)

صنایع باید نگرش خود را نسبت به آموزش مهارتی تغییر دهند و درک کنند که بدون سرمایه‌گذاری مؤثر در آموزش نیروی انسانی متخصص، قابلیت اطمینان (Reliability) و بهره‌وری پایدار ممکن نخواهد بود. این رویکرد، فراتر از صرف هزینه است و نیازمند توسعه یک فرآیند آموزشی نوآورانه و هدفمند است.


عناصر کلیدی فرآیند آموزشی مؤثر

  1. ارزیابی نیازهای آموزشی (Training Needs Assessment): شناسایی مهارت‌های ضروری برای نگهداری تجهیزات.

  2. برنامه آموزشی سفارشی (Customized Training Program): طراحی برنامه‌های ویژه بر اساس نیازهای شناسایی‌شده.

  3. تأمین‌کنندگان آموزشی معتبر (Vendor Qualification): انتخاب بهترین منابع آموزشی.

  4. فضای آموزشی در محل (On-site Training Area): ایجاد محیطی مناسب برای آموزش‌های عملی.

  5. ابزارهای زمان‌بندی و ردیابی (Scheduling & Tracking Tools): استفاده از LMS برای مدیریت آموزش‌ها.

  6. ارزیابی و بهبود مستمر (Assessment & Continuous Improvement): نظارت مداوم و شناسایی نیازهای جدید.


1. ارزیابی نیازهای آموزشی (Training Needs Assessment):

توسعه یک برنامه آموزشی جامع برای نگهداری و تعمیرات نیازمند یک ارزیابی دقیق از نیازهای آموزشی است که بر سه بخش اصلی تمرکز دارد:


الف) شناسایی سیستم‌ها و دارایی‌های حیاتی (Critical Systems and Assets):

اولین گام، انتخاب دارایی‌ها و سیستم‌های حیاتی در سایت است که نگهداری آن‌ها بر عهده کارکنان می‌باشد. اگر پیش‌تر رتبه‌بندی بحرانی بودن دارایی‌ها (Asset Criticality Ranking) انجام شده باشد، می‌توان از آن به‌عنوان نقطه شروع استفاده کرد.


ب) شناسایی خرابی‌های مکرر دارایی‌ها (Recurring Asset Failures):

بررسی خرابی‌های مکرر تجهیزات به شناسایی مهارت‌های مورد نیاز کمک می‌کند. علاوه بر مصاحبه با اپراتورها و نگهدارندگان، استفاده از سیستم مدیریت نگهداری و تعمیرات کامپیوتری (CMMS) نیز می‌تواند مفید باشد. با جستجو در CMMS می‌توان دستورکارهای اصلاحی تکراری، کدهای خرابی رایج (Failure Codes)، تجهیزات مشکل‌ساز (Bad Actors) و دلایل توقف (RFO) را شناسایی کرد.


ج) شناسایی مهارت‌های مورد نیاز (Identification of Required Skill Sets):

در نهایت، باید مهارت‌های کلیدی برای نگهداری از سیستم‌ها و دارایی‌های حیاتی شناسایی شود. اگرچه بیش از 60 مهارت صنعتی وجود دارد، تمرکز بر 10 تا 20 مهارت اصلی برای شروع کافی است.



2. تجزیه و تحلیل وظایف شغلی (Job Task Analysis - JTA):

پس از انجام ارزیابی نیازهای آموزشی (TNA)، گام بعدی، تجزیه و تحلیل وظایف شغلی (JTA) است. این مرحله به شناسایی دقیق‌تر مهارت‌های کلیدی که نیاز به توسعه در سایت دارند، کمک می‌کند.

در فرآیند JTA، فعالیت‌های نگهداری و تعمیرات (Maintenance Activities)، برنامه‌های کاری (Job Plans) و دستورالعمل‌های اجرایی (Work Instructions) مربوط به تجهیزات حیاتی و دستگاه‌هایی که در ارزیابی قبلی به‌عنوان دارایی‌های پرخطر و مستعد خرابی شناسایی شده‌اند، به‌دقت بررسی می‌شود. این تحلیل به شناسایی مهارت‌های خاص و تخصصی مورد نیاز برای انجام صحیح و ایمن تعمیرات کمک می‌کند.

به‌عنوان مثال، اگر در مرحله TNA مشخص شده که یک نوع خاص از پمپ‌ها به‌طور مکرر دچار خرابی می‌شود، در JTA وظایف مرتبط با تعمیر، بازرسی، و عیب‌یابی آن پمپ به‌طور جزئی بررسی می‌شود تا مهارت‌های دقیقی که تکنسین‌ها باید کسب کنند، شناسایی گردد.

اطلاعات به‌دست‌آمده از این مرحله باید به‌منظور تکمیل فهرست مهارت‌های اصلی و برنامه‌ریزی دقیق‌تر آموزش‌ها مورد استفاده قرار گیرد. این روش، تضمین می‌کند که آموزش‌های آینده، دقیقاً بر نیازهای شناسایی‌شده متمرکز هستند و خلأهای مهارتی موجود به‌طور مؤثر برطرف می‌شوند.


3. تحلیل مهارت‌های کارکنان (Employee Skills Analysis):

پس از شناسایی مهارت‌های اولویت‌دار برای نگهداری از فرآیندها و دارایی‌های حیاتی، مرحله بعدی ارزیابی سطح مهارت‌های تیم فعلی است که مسئول این وظایف هستند. هدف از این ارزیابی، یافتن نقاط ضعف یا سرزنش افراد نیست، بلکه اطمینان از این است که سرمایه‌گذاری زمانی و مالی در آموزش‌های آینده، به‌درستی انجام شده و دقیقاً در مسیر توسعه مهارت‌های مورد نیاز صرف شود.

این ارزیابی کمک می‌کند تا شکاف‌های مهارتی شناسایی شوند و برنامه‌های آموزشی بر اساس آن‌ها بهینه‌سازی شوند. اگر موقعیت‌های شغلی (Job Descriptions) قدیمی یا بیش از حد کلی باشند، لازم است پیش از ارزیابی، بازبینی و اصلاح شوند تا انتظارات شفاف و دقیق‌تر شود.


روش‌های ارزیابی مهارت‌ها:

  • آزمون‌های آنلاین (Online Assessments): مناسب برای سنجش مهارت‌های پایه و عمومی.

  • شبیه‌سازهای میدانی (Field Simulators): برای مهارت‌های عملی و پیشرفته استفاده می‌شود.

در نهایت، انتخاب روش ارزیابی باید بر اساس سطح پیچیدگی مهارت‌ها و هزینه‌های موجود انجام شود تا اثربخشی بیشتری در توسعه مهارت‌ها حاصل شود.


4. امتیازدهی و تحلیل شکاف / نقشه‌برداری مدیریت یادگیری (Scoring & Gap Analysis / Learning Management Mapping):

پس از ارزیابی مهارت‌ها، مرحله بعدی شناسایی فرصت‌های آموزشی و طراحی یک برنامه جبرانی آموزشی (Training Mitigation Plan) است. این فرآیند در حالت ایده‌آل به‌صورت فرد به فرد انجام می‌شود تا هر کارمند بر اساس نیازهای خاص خود آموزش ببیند.

اما اگر سازمان بزرگ باشد و امکان شناسایی مجزای افراد نباشد، می‌توان آموزش‌ها را بر اساس گروه‌های مهارتی (Craft Groups) مانند مکانیک، برق و ابزار دقیق تنظیم کرد. این رویکرد به ساده‌سازی برنامه‌ریزی و بهینه‌سازی زمان‌بندی کمک می‌کند.

تطبیق آموزش‌ها با نیازها:

برای اثربخشی بیشتر، باید تمرکز ویژه‌ای بر هماهنگی بین نتایج ارزیابی‌ها و آموزش‌های برنامه‌ریزی‌شده داشت. حوزه‌هایی که در آزمون‌ها امتیاز پایین‌تری کسب کرده‌اند، باید در اولویت آموزش‌های بعدی قرار گیرند. این تطبیق، شکاف‌های مهارتی (Skill Gaps) را پر کرده و عملکرد تیم‌ها را بهبود می‌بخشد.

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی آموزش‌ها:

ایجاد یک برنامه آموزشی سفارشی (Customized Training Plan) که واقع‌بینانه و قابل اجرا باشد، ضروری است. زمان‌بندی باید منطقی و منطبق با ظرفیت‌های عملیاتی باشد تا از تداخل با فعالیت‌های روزانه جلوگیری شود. همچنین، هماهنگ‌کنندگان نگهداری و تعمیرات (Maintenance Schedulers) باید از این برنامه‌ها مطلع شده و آن‌ها را در تقویم‌های کاری ثبت کنند تا پیگیری و اجرای دقیق‌تری صورت گیرد.


5. ارزیابی صلاحیت تأمین‌کنندگان آموزش (Training Vendor Qualification):

بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از ارزیابی نیازهای آموزشی، گام بعدی شناسایی و انتخاب تأمین‌کنندگان آموزشی معتبر است. این سازمان‌ها باید توانایی ارائه آموزش‌های تخصصی و باکیفیت در حوزه نگهداری و تعمیرات را داشته باشند.

اگرچه ممکن است انتخاب تنها یک یا دو مرکز آموزشی برای ساده‌سازی فرآیند وسوسه‌انگیز باشد، اما در عمل، دستیابی به تمامی مهارت‌های مورد نیاز از یک منبع واحد اغلب ممکن نیست. برای پوشش کامل نیازها، معمولاً لازم است با چندین مرکز تخصصی همکاری شود.

به خاطر داشته باشید که تعداد کمی از مراکز می‌توانند به‌عنوان یک "مرکز جامع" تمامی نیازهای آموزشی شما را برآورده کنند؛ بنابراین، انتخاب هوشمندانه و متنوع از تأمین‌کنندگان معتبر، کلید موفقیت است.

6. فضای آموزشی در محل (On-site Training Area):

در صورت امکان، ممکن است منطقی باشد که سازمان شما یک فضای آموزشی در محل (On-site Training Area) ایجاد کند تا مواد آموزشی در آن نگهداری شده و فضایی اختصاصی برای برگزاری جلسات آموزشی فراهم شود.

این فرآیند شامل شناسایی بهترین مکان و فضای ممکن، ایجاد آزمایشگاه‌های شبیه‌سازی (Simulation Labs)، قفسه‌ها، میزها، صندلی‌ها، کامپیوترها، مواد آموزشی و همچنین تنظیم روش‌های امانت‌دهی و استفاده از تجهیزات آموزشی می‌شود.


7. ابزار زمان‌بندی و نرم‌افزار ردیابی (Scheduling Tool & Tracking Software):

با توجه به اندازه تیم نگهداری و تعمیرات، استفاده از یک سیستم مدیریت یادگیری مقیاس‌پذیر (Learning Management System - LMS) می‌تواند راهکار مؤثری برای زمان‌بندی و ثبت وقایع آموزشی باشد. این سیستم به شما امکان می‌دهد تا برنامه‌های آموزشی به‌صورت فرد به فرد یا بر اساس گروه‌های مهارتی (Craft) تنظیم و پیگیری شوند.


ویژگی‌های کلیدی LMS:

  • مخزن الکترونیکی (Electronic Repository): ذخیره‌سازی تمامی سوابق آموزشی، گواهینامه‌ها و برنامه‌های در حال اجرا.

  • ردیابی پیشرفت آموزشی: امکان مشاهده پیشرفت هر فرد در مسیر آموزشی.

  • مستندات قانونی و نظارتی: قابلیت ارائه گزارش‌های دقیق به مدیریت سایت و سازمان‌های نظارتی.

این سیستم، مدیریت آموزش‌ها را ساختاریافته‌تر کرده و امکان دسترسی سریع به اطلاعات و گزارش‌های عملکردی را فراهم می‌کند.

8. هماهنگی و تسهیل آموزش (Training Coordination & Facilitation):

مدیریت برنامه‌های آموزشی نگهداری و تعمیرات، به عوامل متعددی مانند تعداد کارکنان نیازمند آموزش، نقش‌ها و مسئولیت‌های سازمانی، و سطح سیستم مدیریت یادگیری (LMS) بستگی دارد. این عوامل میزان تلاش لازم برای اجرای مؤثر و پایدار برنامه‌های آموزشی را تعیین می‌کنند.

کاهش نقش هماهنگ‌کنندگان آموزشی:

در دهه گذشته، نقش هماهنگ‌کنندگان آموزشی نگهداری و تعمیرات (Maintenance Training Coordinators) به‌طور چشمگیری در ساختار سازمانی کاهش یافته است، که این موضوع می‌تواند به ضعف در اجرای برنامه‌های آموزشی منجر شود.

راهکارهای جایگزین:

اگر سازمان شما کوچک و چابک است، می‌توان این نقش را به‌صورت پاره‌وقت و برون‌سپاری مدیریت کرد. این روش، گزینه‌ای کارآمدتر از نادیده گرفتن آموزش‌ها و از بین رفتن ابتکار عمل آموزشی خواهد بود. برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی منظم می‌تواند از فراموشی یا کاهش کیفیت در فرآیند آموزش جلوگیری کند.

9. سنجه‌های آموزشی (Training Metrics):

برای ارزیابی اثربخشی برنامه‌های آموزشی نگهداری و تعمیرات، تعریف و پایش سنجه‌های آموزشی (Training Metrics) ضروری است. این سنجه‌ها باید دقیق، مرتبط و قابل اندازه‌گیری باشند تا عملکرد واقعی تیم‌های نگهداری به‌درستی ارزیابی شود.

مراحل کلیدی در تعریف و پایش سنجه‌ها:

  1. تعیین شاخص‌های کلیدی آموزشی (Key Training Metrics):
     بهتر است با مجموعه‌ای از شاخص‌های کلیدی که برای سایت شما مهم هستند، شروع کنید. اگرچه می‌توان از حدود 20 شاخص مختلف استفاده کرد، اما رویکرد "کمتر، بهتر" می‌تواند منطقی‌تر باشد. شاخص‌هایی مانند نرخ تکمیل دوره‌ها، زمان صرف‌شده برای آموزش، میزان پیشرفت مهارتی، و کاهش خرابی‌های ناشی از خطای انسانی از جمله موارد پرکاربرد هستند.

  2. تعیین مسئول سنجش و گزارش‌دهی (Assigning Responsibility):
     فردی مشخص باید مسئول اندازه‌گیری و گزارش‌دهی منظم این شاخص‌ها باشد تا از انحراف از اهداف آموزشی جلوگیری شود و پایش مستمر صورت گیرد.

  3. انتقال داده‌ها به سطوح بالاتر (Communicating KPIs):
     داده‌های به‌دست‌آمده باید به سطوح مدیریتی بالاتر گزارش شود تا اثربخشی آموزش‌ها به‌وضوح نمایش داده شده و نیاز به تأمین مالی و پشتیبانی آینده توجیه شود. بررسی دوره‌ای با تیم‌های مدیریتی نیز به شفافیت و پاسخ‌گویی کمک می‌کند.

  4. نمایش نتایج در مکان‌های پربازدید:
     نتایج ارزیابی‌ها باید در مکان‌های پربازدید و در دسترس کارکنان و مدیران قرار گیرد تا آگاهی از عملکرد آموزشی و موفقیت‌های به‌دست‌آمده افزایش یابد.

اصل مهم:

اطمینان حاصل کنید که سنجه‌های آموزشی به‌صورت عینی و دقیق اندازه‌گیری شده و نتایج به‌طور شفاف در سازمان منتقل می‌شود. این اقدام نه‌تنها اثربخشی آموزش‌ها را نشان می‌دهد، بلکه به بهبود فرآیندها و ارتقای عملکرد سازمان کمک خواهد کرد.


10. ارزیابی مجدد و شناسایی ارزش آموزش (Reassessment & Training Value Identification):

با وجود بهبودهایی که تا این مرحله در برنامه آموزشی نگهداری و تعمیرات ایجاد شده، ضروری است که یک ارزیابی عینی (Objective Assessment) به‌صورت دوره‌ای انجام شود تا اطمینان حاصل شود که هیچ شکاف مهارتی (Skill Gap) باقی نمانده و نیازهای آموزشی به‌درستی پوشش داده شده است.

لزوم بازبینی دوره‌ای:

تخصیص زمان، منابع مالی و تلاش‌های گسترده برای آموزش، به‌تنهایی تضمین‌کننده موفقیت نیست. ارزیابی مجدد می‌تواند نواقص پنهان را آشکار کند و نشان دهد کدام بخش‌ها هنوز نیاز به توجه دارند.

پیشنهاد می‌شود:
 هر 18 تا 24 ماه یک بار، ارزیابی مهارت‌های کارکنان (Skills Assessment) مجدداً انجام شود تا شکاف‌های جدید شناسایی شده و موفقیت‌های کسب‌شده جشن گرفته شود. این کار به شما اجازه می‌دهد تا تمرکز آموزشی خود را بر روی حوزه‌هایی که همچنان نیاز به توسعه دارند، معطوف کنید.

تأیید اثربخشی و بهبود مستمر:

ارزیابی‌های مجدد نه‌تنها نشان‌دهنده پیشرفت‌ها هستند، بلکه اثربخشی فرآیند آموزشی جدید را نیز تأیید می‌کنند. همچنین، بینش‌هایی برای بهبود و تمرکز بیشتر در دوره‌های آموزشی آینده ارائه می‌دهند.

نکته مهم:
 برنامه‌های آموزشی و ابتکارات بهترین شیوه‌ها (Best Practices Initiatives) ماهیتی پویا و در حال تکامل دارند؛ بنابراین، بازبینی دوره‌ای و به‌روزرسانی آن‌ها برای حفظ بهره‌وری و کیفیت الزامی است.


جمع‌بندی:

مانند هر ابتکار مؤثر و پایدار، دستیابی به نتایج قابل‌توجه در آموزش نگهداری و تعمیرات، فرآیندی زمان‌بر و تدریجی است. همان‌طور که مشکلات و کمبودهای مهارتی یک‌شبه ایجاد نشده‌اند، انتظار نمی‌رود که راهکارهای آموزشی نیز به‌سرعت تمامی این چالش‌ها را برطرف کنند.

صبر و پایداری، کلید موفقیت:

ایجاد تغییرات بزرگ و ماندگار نیازمند صبوری، پایداری و تعهد مستمر است. توسعه مهارت‌های تخصصی در اعضای تیم، یکی از ارزشمندترین سرمایه‌گذاری‌هایی است که می‌تواند منجر به بهبود عملکرد، کاهش خرابی‌ها و افزایش قابلیت اطمینان تجهیزات شود.

مسیر بهبود مستمر:

با اجرای یک مدل نوآورانه و مؤثر در آموزش نگهداری و تعمیرات، می‌توان به‌مرور زمان شاهد افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌ها و بهبود عملکرد عملیاتی بود. در این مسیر بمانید و از مزایای بهبود مستمر بهره‌مند شوید.

Powered by Froala Editor